"Ένα βιογραφικὸ σημείωμα πρέπει, ἀφοῦ γραφτεῖ, νὰ μείνει ἐπ᾿ ἀρκετὸν καιρὸ κρεμασμένο στὸν ἀέρα ἀπὸ ἕνα τσιγκέλι αὐστηρότητας, ὥστε νὰ στραγγίξουν καλὰ τὰ στερεότυπα, οἱ ὡραιοποιήσεις, ἡ ρόδινη παραγωγικότης καὶ ὁ πρόσθετος ναρκισσισμός, πέραν ἐκείνου ποὺ ἐνυπάρχει στὴ φύση μιᾶς αὐτοπαρουσίασης. Μόνον ἔτσι βγαίνει τὸ καθαρὸ βάρος: τὸ ἦθος ποὺ ἐπέβαλες νὰ τηρεῖ ἡ προσπάθειά σου..."
Δεν είναι δικό μου, η Κική Δημουλά το 'γραψε.
Τα δικά μου είναι πιο ταπεινά. Μόνο διαδρομές έχω να καταθέσω: Γιάννενα, Αθήνα, Πειραιάς, Πάτρα. Δεν μου είναι εύκολο να προσδιορίσω τι έμαθα στα σχολειά τους, ούτε σε ποιο βαθμό με διαμόρφωσαν. Εγώ για το ταξίδι ξεκίνησα κι άξιζε, μου φαίνεται, τον κόπο... Κι έπειτα μια μικρή μετατόπιση πίσω από την έδρα που μου αποκάλυψε, όχι πάντα με τρόπο ευχάριστο, όσα οι σπουδές δεν είχαν υποψιάσει.
Tα υπόλοιπα θα μου επιτρέψετε να τ' αφήσω κρεμασμένα στον αέρα επί μακρόν. Δε νομίζω να κακοπάθει δα το τσιγκέλι.
Ν' αναφέρω επίσης, ως "εξόχως ελαφρυντικήν περίστασιν", ότι στις χαραυγές ξεχνιέμαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου